Παιδιά των ασανσέρ
Τραυματισμένα μου πουλιά παιδιά των ασανσέρ
μ' ακίνητα τα μάτια σας μπρος στις τηλεοράσεις
με κοιμισμένο το μυαλό και τις ψυχές νωθρές
καθώς γλυκά βουλιάζετε στις κεντρικές θερμάνσεις.
Κι όταν ξάφνου την άνοιξη βρεθείτε σε πλαγιές
μένετε να κοιτάζετε στις ίδιες νεκρές στάσεις
καθώς στα διαμερίσματα μπροστά στις τηλεοράσεις
και δε μεταλαβαίνετε τις θείες ομορφιές.
Τα μεγάφωνα
Τρέφω
μια έντονη αποστροφή
για τα μεγάφωνα.
Έτσι όπως τα βλέπω
από πάνω μου να χάσκουνε,
μου θυμίζουν επίμονα
την εξουσία.
Μέσα σου να σκάβεις
Μέσα σου να σκάβεις:
ξεθάβοντας
μέρες παιδικές
για τρυφερά,
εξαίσια ποιήματα.
Παραλλαγή σ' ένα θέμα
Σαν τον καφέ και η ζωή.
Μόνο οι πρώτες ρουφηξιές
αξίζουν.
Έτσι έζησα
Μέσα σ' ένα πηγάδι έζησα.
και πάνω μου περνώντας
το φεγγάρι μακρινό.
Αστικά λεωφορεία
Χρόνια τώρα
πηγαινοέρχονται φορτωμένα.
Κανένα τους δε σκέφτηκε
να βγει απ' τη γραμμή.
Φοβερότερος αυτός
Εκτός από τον φυσικό,
υπάρχει και ο άλλος θάνατος:
αυτός, της Κυριακής.
Το ναυάγιο
Πιάνω τον εαυτό μου πότε πότε
να αναστενάζει,
βαθιά
με αναφιλητό.
Σα να 'χει μέσα μου σαλέψει
κάποιο ναυάγιο.
Στο πρωινό
Είναι ωραίο να υπάρχεις
στο πρωινό ακουμπισμένος.
Αλλά να υπάρχεις
δεν είναι εύκολο.
Χρειάζεται μια καρδιά αθώα.
Ποιος μίλησε γι' αγάπη
Ποιος μίλησε γι' αγάπη.
Απλώς,
να με ανέχεσαι.
καμιά φορά
να με φωνάζεις στο κρεβάτι.
Comments